Στο γραφείο του φίλτατου Παναγιώτη Δεδεμάδη είδα το
βιβλίο «Στη χούφτα του Θεού» της Αλεξάνδρας Αν. Τασιγιώργου. Μ' εντυπωσίασε από
το εξώφυλλο ακόμη με τον ελκυστικό τίτλο και τον όγκο του. Το ζήτησα, μου
δόθηκε και γυρίζοντας στο σπίτι μου άρχισα να το διαβάζω, χωρίς να το αφήσω από
τα χέρια μου, μέχρι να το τελειώσω, γιατί αυτό δεν είναι ένα απλό βιβλίο αλλά
ένα βιβλίο-θησαυρός. Μου πήρε 2-3 ημέρες και αρκετές ώρες, διατρέχοντας τις
σελίδες του προσεχτικά και μ' ένα μολύβι στο χέρι σημείωνα και στο βιβλίο και
στα χαρτιά μου πολλά από τα ενδιαφέροντά του.
- Στο εμπροσθόφυλλο γράφεται ότι
η συγγραφέας λατρεύει τη φύση, την ιστορία, την παράδοση και τη λογοτεχνία. Όλα
αυτά επιβεβαιώνονται στις σελίδες του βιβλίου, το οποίο, μετά από έναν πολύ
κατατοπιστικό (και στοργικό θα έλεγα) πρόλογο του πατέρα της (σπάνια βρίσκει
κανείς πατέρα που να προλογίζει βιβλίο του παιδιού του και εύγε του, του κ. Αν. Τασιγιώργου) αρχίζει με την
καταγωγή των Ντρέδων, την εγκατάστασή τους στα Σουλιμοχώρια, την οργάνωση της
«ξεχωριστής του ζωής», με θεμέλιο τις ηθικές και παραδοσιακές αξίες, που
κουβαλούσαν από τους προγόνους τους, τη δράση τους, την προσφορά τους και τις
θυσίες τους προς την πατρίδα το 1821 και όχι μόνον. Πλήθος τα ιστορικά στοιχεία
τα οποία συνέλεξε από αρκετές πηγές. Καταπλήσσει στο σημείο αυτό ο αριθμός των
επιθέτων που σκιαγραφεί την εικόνα των Ντρέδων: «Αγνοί, άδολοι, καλόψυχοι,
άκαμπτοι, ήρεμοι αλλά και βίαιοι, σκληροτράχηλοι, ατίθασοι, αδυσώπητοι, υψηλοί,
ρωμαλαίοι, ευειδείς, νοήμονες, φιλότιμοι, φιλοπάτριδες, φιλελεύθεροι, τολμηροί,
ριψοκίνδυνοι, ωκύποδες, ειλικρινείς, σταθεροί, πανούργοι, οργίλοι, πείσμονες,
φιλέριδες, πολλάκις δε και αυθαίρετοι, αγέρωχοι, γλυκόλογοι, περιποιητικοί και
φιλόξενοι», (σελ. 47 και 55).
- Συνεχίζει με
εκπληκτικές περιγραφές την πορεία της Σουλιμοχωρίτικης κοινωνίας περπατώντας
στα μονοπάτια όλων των εκφάνσεών της και δεν αφήνει γιορτή για γιορτή
(Αρουσαλιού, Πεντηκοστή, Αγία Τριάδα, ιδιαίτερα δε τον Αη-Δημήτρη, την «Αγία
Λαύρα της Τριφυλίας» κ.ά.) καθώς και όλες τις εποχές του χρόνου, με λεπτομερείς
αναλύσεις των ηθών και εθίμων και όλων των γεωργικών και ποιμενικών εργασιών όλα
δε αυτά με μία γλώσσα εύληπτη, γλαφυρή και απολαυστική για τον αναγνώστη
διανθιζόμενη, επιπλέον, με διηγήσεις, ανέκδοτα, συναρπαστικούς διάλογους,
ατάκες, σατιρικά δίστιχα και πολλές φωτογραφίες.
- Η προσωπική
επαφή της συγγραφέως με τη φύση (εκεί στον κακοτράχαλο τόπο, τον γεμάτο όμως
ομορφιά και ένδοξη ιστορία) την εμπνέει σε τέτοιο βαθμό ώστε να δίνει εικόνες,
σαν αληθινές ζωγραφιές και με λογοτεχνική υφή, όπως: «Το άρμα του χρόνου πέρασε
από δροσερά λαγκάδια, καταπράσινα λιβάδια, καλλιεργημένους αγρούς, ευωδιαστά
αγριολούλουδα, παχιά χλόη, γευστικούς καρπούς, χρυσαφένια λημέρια, ...το πύρινο
κάστρο του άρχοντα ήλιου, χαϊδεύει... την καταπράσινη χαίτη της γης», (σελ.
225)
Αλλά ο χώρος
μιας εφημερίδας δεν μου αφήνει περιθώρια να παραθέσω και άλλα αποσπάσματα που ο
ρομαντισμός τους μεταφέρει τον αναγνώστη να ζήσει, έστω νοερά, κάποιες τέτοιες
στιγμές, σε τέτοιους τόπους.
- Το βιβλίο
της κ. Αλεξάνδρας Αν. Τασιγιώργου για το οποίο δεν εφείσθη ούτε χρόνου μακρού
ούτε κόπου πολλού, είναι δομημένο με αριστοτεχνικό τρόπο, που δεν κουράζει αλλά
τέρπει και συγκινεί. Εμένα δε - ας μου επιτραπεί να το σημειώσω - για ένα λόγο
ακόμα.
Βρήκα αρκετά
δημοτικά τραγούδια, που περιέχονται στο βιβλίο μου «Της βρύσης ο ανήφορος»
(Δημοτικά τραγούδια) αλλά και όχι λίγα που δεν τα έχω, όπως επίσης και πλήθος
από ντοπιολαλιές που περιέχονται επίσης στο βιβλίο μου «Ντοπιολαλιές» αλλά και
αρκετές άλλες (κοντά στις εκατό περίπου) που δεν τις έχω συμπεριλάβει.
- Και τελειώνω
με το καλύτερο που μας αφήνει το βιβλίο της κ. Αλ. Τασιγιώργου. Ένα ελπιδοφόρο
μήνυμα, κυρίως προς τους νέους μας, να διαφυλάξουν από τη λήθη τα ιερά μνημεία
όχι μόνο της Ντρέδικης αλλά όλης της ελληνικής ιστορίας και να διατηρήσουν τις παραδόσεις αμόλυντες από
κάθε εισαγόμενη υποκουλτούρα. Σε μία εποχή, όπως η σημερινή, όχι μόνο της
οικονομικής δυσπραγίας, της λαίλαπας της παγκοσμιοποίησης, του μεταναστευτικού
ανεμοστρόβιλου, της αυξανόμενης αστυφιλίας αλλά και της πνευματικής καχεξίας
και απαιδείας νέοι άνθρωποι όπως η Αλ. Τασιγιώργου είναι μια δυναμωτική ένεση
και ελπίδα ότι αυτός ο τόπος που λέγεται Ελλάδα θα μείνει ζωντανός.
- Οι λέξεις
συγχαρητήρια και εύγε που θέλω να της απευθύνω, είναι πολύ φτωχές για το
εξαίρετο αυτό πόνημά της «Στη χούφτα του Θεού». Της εύχομαι τα βέλτιστα και
αναμένω να γευθώ και άλλους εύχυμους καρπούς από το πνευματικό της οπλοστάσιο,
που ευελπιστώ ότι θα είναι αστείρευτο, την θεωρώ δε αστέρι στον λογοτεχνικό
ουρανό της Τριφυλίας αφιερώνοντάς της ένα τετράστιχο του Γ. Στρατήγη:
«Αστέρια
έχεις Ελλάδα μου
στον ουρανό
και άλλα
μα κείνα που
δε λάμπουνε
είναι τα πιο
μεγάλα».
Του
ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΚΟΛΕΤΣΟΥ
Συγγραφέα-Λαογράφου
Πηγή: foninews.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου