Πέμπτη 21 Απριλίου 2016

Ο παπά-Γιάννης έφυγε....

Το γλυκόλαλο αηδόνι της Τριφυλίας σίγησε. Ο σεβαστός και πολυαγαπημένος μας παπα-Γιάννης Γεωργιόπουλος, από το Χαλκιά, έφυγε και όλα τα δέντρα και τα κλαριά του τόπου μας μαράθηκαν. 

Η θλιβερή είδηση του θανάτου του σκοτείνιασε το ανοιξιάτικο γαλάζιο χρώμα του ουρανού της ψυχής όλων όσων τον γνωρίσαμε και ζήσαμε μαζί του. Το μοιραίο συνέβη στις 12-04-2016 και ώρα 10.30 στο Νοσοκομείο Καλαμάτας, όπου τελευταία νοσηλευόταν από εγκεφαλικό επεισόδιο.
Είναι πολύ δύσκολο να περιγράψει κανείς τη μεγάλη και σημαντική προσωπικότητα του αείμνηστου παπα-Γιάννη. Όσα και να πει γι αυτόν είναι φτωχά και λίγα.
Γεννήθηκε το 1935 στο Χαλκιά Μεσσηνίας, όπου και έζησε τα πρώτα του χρόνια. Χειροτονήθηκε Διάκος στις 05-07-1962 στον Ι.Ν. Κοιμήσεως της Θεοτόκου στην Αμφιθέα (Κλέσουρα) και Ιερέας στις 17-07-1962 στον Ι.Ν. Αγίας Μαρίνας, στην Ανδρίτσαινα. Αρχικά τοποθετήθηκε στη Μάλθη (Μποντιά), μετά στην Αγριλιά και αργότερα, στο Σιδηρόκαστρο, από όπου και συνταξιοδοτήθηκε το έτος 2007. Ενδιάμεσα λειτούργησε σχεδόν σε όλους 
τους Ναούς της Περιφέρειας της Μητροπόλεως.
Μετά την συνταξιοδότησή του έθεσε προθυμότατα τον εαυτό του στην διάθεση της Ι.Μ. Τριφυλίας & Ολυμπίας, η οποία, με αυτόν, κάλυπτε τα κενά των ιερέων στην περιοχή της. Κυρίως δε κάλυπτε, κατά προτίμηση, τα κενά των ορεινών χωριών, για να βρίσκεται κοντά στους αγαπημένους συμπατριώτες και φίλους του, με τους οποίους είχε ζήσει και μεγαλώσει.
Η κηδεία του ήταν πάνδημη. Η νεκρώσιμη ακολουθία του εψάλη στην ιδιαίτερη πατρίδα του, στο αγαπημένο του χωριό, το Χαλκιά. Σ αυτήν παρέστη όλος ο κλήρος της Τριφυλίας και όχι μόνο, καθώς και πλήθος κόσμου από την Κυπαρισσία και όλα τα περίχωρα, δείγμα μεγάλου σεβασμού και αγάπης προς τον αποδημήσαντα.
Ο μελίρρυτος Σεβασμιότατος Μητροπολίτης μας κ.κ. Χρυσόστομος, στο μεστό επικήδειο λόγο του, εξήρε την προσωπικότητα του παπα-Γιάννη, μίλησε με πολλούς επαίνους και λόγια αγάπης γι αυτόν, τονίζοντας μεταξύ άλλων ότι είχε αναγνωρίσει το εξαίρετο ήθος του, τον αδαμάντινο χαραχτήρα του, τα προσόντα και την προσφορά του και του είχε απονείμει την ανώτατη διάκριση που προβλέπεται από την ιεροσύνη για τους έγγαμους ιερείς και κατέληξε στο ότι ο παπά-Γιάννης- και ως συνταξιούχος ακόμη- πρόσφερε στην Μητρόπολη και στην κοινωνία της Τριφυλίας πολύ περισσότερα, από αυτά που προσφέρουν πολλοί εν ενεργεία ιερείς, με αποτέλεσμα να αναδειχθεί σύμβολο και παράδειγμα προς μίμηση των συναδέλφων του. 
Επικήδειο λόγο ακόμα εκφώνησε και ο επί πολλά έτη Πρόεδρος Σιδηροκάστρου κ. Αθανάσιος Κυριαζής, ο οποίος, επίσης, εξήρε την προσωπικότητα και το έργο του εκλιπόντος Ιερέως. 
Εμείς που μεγαλώσαμε και ζήσαμε μαζί τις χαρές και τις πίκρες της ζωής και τον γνωρίσαμε πολύ καλά, θα πούμε ότι ο αείμνηστος και πολυαγαπημένος μας παπα- Γιάννης ήταν πρότυπο αρχών και αξιών.
Ήταν μια σημαντική και ξεχωριστή προσωπικότητα. Διακόνησε με πίστη, αφοσίωση και υποδειγματικό τρόπο το λειτούργημά του. Ήταν προικισμένος με πολλές αρετές και χαρίσματα. Ήταν καλοσυνάτος, ευγενικός, φιλότιμος, φιλόξενος, φιλήσυχος, καλόκαρδος, ευδιάθετος, πρόθυμος για κάθε καλό, εξαίρετος συγγενής και πατριώτης, χαρούμενος, συμπονετικός.... και νοιαζότανε για όλους μας. Είχε πάντα το χαμόγελο και το γλυκό λόγο στο στόμα για τον καθένα. Είχε μια αρχοντιά και μια ευγένεια ψυχής. Με τη συμπεριφορά του είχε αποσπάσει το σεβασμό και την εκτίμηση όλων. Σε όλους μας ήταν πολύ ευχάριστος και στις εκδηλώσεις τον περιμέναμε πάντοτε με χαρά για να μας ευλογήσει και για να ζεστάνει, να ομορφύνει, να νοστιμίσει και να γλυκάνει την ατμόσφαιρα.
Η μορφή του, η φωνή του, η αύρα του, το παράστημά του και γενικά η όλη παρουσία του είχαν κάποια χαρακτηριστικά που αποκάλυπταν την αγιότητά του. Όταν τον έβλεπες άνοιγε η καρδιά σου. Όταν μιλούσες μαζί του οι στεναχώριες σου έφευγαν και γέμιζες χαρά. Όπου πέρναγε ο τόπος μοσχοβολούσε. Η γη, τα δέντρα, ακόμη και οι πέτρες που τον έβλεπαν χαιρόντουσαν και τον καμάρωναν. Ο λόγος του ήταν απλός, αλλά πάντοτε ευωδιαστός από αγάπη και μέσα από αυτόν διέκρινες τη μεγαλοσύνη της καλοσύνης του. Ήταν ακούραστος. Έτρεχε σε όλα τα εξωκλήσια να λειτουργήσει. Ήταν πανταχού παρών και δίπλα στον καθένα μας. Ιδιαίτερα ήταν κοντά σε αυτούς που είχαν ανάγκη και κυρίως κοντά στα παιδιά και στους νέους. Είχε τελέσει αμέτρητα μυστήρια. Ήταν για όλους μας μια ζεστή αγκαλιά. Ήταν εραστής της Δημοτικής μας Μουσικής και των ωραίων εθίμων και παραδόσεων του τόπου μας. Δημιούργησε μια υπέροχη και θαυμάσια οικογένεια, η οποία θα νιώθει πολλή περήφανη γι αυτόν, όπως περήφανη γι αυτόν θα είναι και όλη η τοπική μας κοινωνία, γιατί ήταν πολύ άξιος λειτουργός και τίμησε τα ράσα του και δικαιολογημένα ο Μητροπολίτης μας προέτρεψε τους ιερείς να τον μιμηθούν. Τα προβλήματα και τις δυσκολίες της ζωής του τα αντιμετώπιζε πάντοτε με αξιοπρέπεια και περηφάνια. 
Αγαπημένε μας παπά-Γιάννη, ήσουν εξαίρετος. Ήσουν υπέροχος σε όλα. Ήσουν λεβέντης. Σου αξίζει κάθε τιμή και έπαινος. Η Εκκλησία μας σου απένειμε την ανώτατη διάκριση της Ιεροσύνης και οι συντοπίτες μας σε τοποθέτησαν στην κορυφή της κλίμακας της κοινωνικής καταξίωσης. Κατέλαβες ιερή θέση στην καρδιά μας και έγινες παράδειγμα προς μίμηση και η κοινωνία μας θα σε μνημονεύει για πάντα. 
Φεύγοντας μας άφησες μεγάλο κενό. Δεν λιγοστέψαμε μόνο. Νιώθουμε ότι ορφανέψαμε κιόλας. Όμως μας άφησες τις παρακαταθήκες σου -τις οποίες και θα ακολουθούμε- καθώς και πολύ ωραίες και ευχάριστες αναμνήσεις, με την ομορφιά των οποίων θα συνεχίσουμε να ζούμε. Πήρες μαζί σου μόνο τα απολύτως απαραίτητα. Πήρες τον σεβασμό, την εκτίμηση, την αγάπη και τις ευχές όλων μας. 
Λυπούμεθα που δεν θα σε ξανακούμε στις εκκλησιές μας να λειτουργείς, που δεν θα σε ξαναδούμε στις στράτες να μας υποδέχεσαι και να μας αγκαλιάζεις και γενικά που θα στερούμεθα τη γλυκιά συντροφιά σου. Τι να κάνουμε, αφού αυτή είναι η μοίρα μας και το θέλημα του Θεού. Θα ζεις όμως στις καρδιές μας και θα σε θυμόμαστε πάντοτε με πολλή αγάπη. 
Ευχόμαστε ο Πανάγαθος Θεός να κατατάξει την ψυχή σου «εν σκηναίς Αγίων» και να ρίξει βάλσαμο παρηγοριάς όχι μόνο στα μέλη της οικογένειάς σου και τους συγγενείς σου, αλλά και σε όλους εμάς, που τόσο πολύ μας αγαπούσες και σε αγαπούσαμε. Τέλος προσδοκώντας, σύμφωνα με το Σύμβολο της Πίστεώς μας, Ανάσταση Νεκρών, ευχόμαστε καλή αντάμωση. Πανάλαφρο το χώμα της ιδιαίτερης γλυκιάς σου πατρίδας που σε σκέπασε. Καλό σου ταξίδι. Αιωνία σου η μνήμη. 



Δημήτρης Γεωργόπουλος

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου